Nieuws

In 1996 kon het nog gebeuren dat ik niets vermoedend met mijn 78-jarige moeder de Amsterdamse binnenstad in liep en op de Prinsengracht volkomen onverwacht met een stoet bonte boten met heupwiegende half blote homo’s geconfronteerd werd. Een beetje ongemakkelijk vervolgden wij onze weg richting Kalverstraat, ons er niet van bewust dat we zojuist de eerste editie van een inmiddels lange en groeiende traditie hadden meegemaakt. Mijn moeder vond het maar een ‘stelletje gekken’, ik vond het wel opwindend allemaal. Er waren toen nog maar 45 deelnemende boten en daar kwamen slechts 20.000 mensen op af.
Hoe anders werd dat in de jaren die volgden. Een jaar later voer de eerste Antilliaanse boot mee in de Canal Parade. Twee jaar na het begin volgde tijdens de Gay Games Amsterdam de meest legendarische botenparade. Door de Gay Games stond heel Amsterdam in het teken van de homoacceptatie. Bijna 12.000 mensen namen deel aan de sportwedstrijden van de Games, waarvan de openingsceremonie in de Amsterdam Arena door 1 miljoen mensen op televisie werd gevolgd. Het aantal boten op de parade was gestegen naar 75 en het aantal toeschouwers langs de kant benaderde een toen ongekend aantal van een kwart miljoen. Behalve voor de hand liggende deelnemers als homodisco’s voeren ook organisaties als GG&GD mee.
De Canal Parade is in die beginjaren niet altijd onomstreden. De geluidsoverlast neemt toe en organisator Siep de Haan, niet vies van een goeie rel aan de vooravond van de botenparade, vreest dat er alleen nog maar een stille tocht kan worden gehouden als de gemeente Amsterdam zijn zin krijgt. Jaren later beklaagt De Haan zich erover dat de kosten door de gemeentelijke vergunningen de pan uit rijzen.
De botenparade krijgt in de loop van […]

Laten we lhbti-sport zichtbaarder maken voor, tijdens en na Europride

In een flyer voor Sports Pride tijdens Europride Amsterdam zegt Mirjam Preusterink, sportcommissie, het volgende:

“Ik heb vele jaren op het gebied van sport gewerkt en ben zeer vertrouwd met sportgerelateerde structuren bij lokale overheden, sportverenigingen en andere sportorganisaties in Nederland. Lange tijd hield ik mijn privéleven en de sport gescheiden en praatte ik er in feite nooit echt over. Lhbti is nog steeds een taboe-onderwerp in de sport. Alleen het vrouwen hockeyteam en turner Jeffrey Wammes zijn echt uit de kast.
Om een veilige sportklimaat te creëren is het echter belangrijk dat lhbti-atleten, sportorganisaties en bonden zichtbaar zijn en informatie over het onderwerp delen en verspreiden. Als sportvrouw, inwoner van Amsterdam en lid van de lhbti-gemeenschap wil ik lhbti-sport zichtbaarder maken voor, tijdens en na EuroPride. Ik beschouw het taboe rond lhbti niet als een sprint over korte termijn, maar meer als een dieselvoertuig. Ik denk meer op lange termijn – je moet vaak van versnelling wisselen wat het leuk maakt, maar ik geef er de voorkeur aan om naar de lange termijn te kijken als het om doelen gaat.
Laten we eerst in Amsterdam iets organiseren dat de moeite waard is voor sport en lhbti’s. Ik wil graag het verschil maken, een bijdrage leveren aan een veiliger sportklimaat en een sterke verbinding leggen tussen allerlei facetten en organisaties in sport in Amsterdam en Nederland als geheel.”